Wie asiel wil vragen in de Europese Unie moet eerst zorgen daar te komen. Veelal wordt daartoe gebruik gemaakt van mensensmokkelaars. Onlangs heeft de Advocaat-generaal bij het Hof van Justitie EU betoogd dat EU lidstaten verplicht zijn een visumaanvraag van asielzoekers in behandeling te nemen en in te willigen als afwijzing te gevaarlijk is.
Naast de instroom van vluchtelingen die zich ‘spontaan’ melden in Nederland, selecteert Nederland vluchtelingen om zich hier te komen vestigen in het kader van het hervestigingsbeleid. Op grond van het nationale beleidskader zijn dat zo’n 500 personen per jaar. Hoe gaat dat in zijn werk?
Sinds eind 2014 is binnen Europa een brede politieke discussie ontstaan over ten minste drie jihadisme-gerelateerde risico’s: 1) jihadisten die met de ‘migratiestroom’ Europa binnen reizen; 2) ronseling onder asielzoekers en 3) radicalisering van asielzoekers tijdens het verblijf in de opvangcentra radicaliseren. Hoe wordt in de vreemdelingenketen geprobeerd om jihadisme te signaleren?
Nederland hanteert een lijst van veilige landen van herkomst van asielzoekers. Het uitgangspunt is dat asielzoekers uit zo’n land geen gevaar lopen en daarom niet in aanmerking komen voor asiel. Onlangs zijn nieuwe landen op de Nederlandse lijst geplaatst. Sommige daarvan gelden gedeeltelijk als veilig, of zijn alleen onveilig voor bepaalde minderheidsgroepen. Hoe zit dat?
Sinds 2011 worden asielzoekers niet meer teruggestuurd naar Griekenland. Beide Europese Hoven stelden vast dat de Griekse asielprocedure systematische tekortkomingen hebben. Inmiddels worden plannen gemaakt om het ‘Dublin-systeem’ weer te hervatten. Een recent arrest van het EHRM maakt duidelijk dat er in Griekenland echter nog heel wat moet veranderen.